Tylko dla siebie samego piszę te słowa i w tym różnie się, jak sądzę, od wszystkich innych pisarzy, zarówno w czasach minionych jak i przyszłych. Gdyż to, co we wszystkich czasach pisano, pisano albo dla bogów, albo dla ludzi. Chcę bowiem także i faraonów zaliczać do ludzi, jako że są tacy jak i my w nienawiści i w lęku, w żądzy i w rozczarowaniu. Między nimi a nami nie ma żadnej różnicy, choćby ich nawet tysiąc razy zapisano w poczet bogów. I choćby nawet tysiąc razy po tysiąc razy zaliczeni zostali do bogów, mimo to są ludźmi takimi samymi jak inni ludzie. Mają moc, aby nasycić nienawiść i uniknąć lęku, ale ta moc nie ustrzeże ich przed żądzą i rozczarowaniem. A to, co napisano, napisano na rozkaz królów albo po to, by schlebiać bogom, lub też by skłonić ludzi do wierzenia w to, czego nie było. Albo też do wierzenia, że wszystko działo się inaczej, niż było w rzeczywistości. Lub też że udział tego czy owego w tym, co się działo, był większy lub mniejszy, niż to jest naprawdę. To mam właśnie na myśli, gdy mówię, że od zamierzchłych czasów aż po dziś dzień wszystko, co zostało napisane, napisane zostało dla bogów albo dla ludzi.
Tytuł: Egipcjanin Sinuhe
Autor: Mika Waltari
Tłumacz: Zygmunt Łanowski
Wydawnictwo: Książnica
Wydanie: Katowice 1998
ISBN: 83-7132-627-0
Daaaaaaaawno temu to czytałam i pamiętam, że dość mnie wciągnęło.
OdpowiedzUsuńA jednak czasem nam się zdarza czytać te same książki. :D Szkoda, że nie podyskutujemy. Cała nadzieja w komiksach. ;)
Usuń